معرفی و ارزیابی یاور زیستی mx برای تقویت پاسخ های ایمنی علیه ویروس آنفلوانزا

زمینه و هدف: بررسی توان تحریک و القا سامانه ایمنی توسط یاورهای زیستی، پایه پژوهش های نوین در زمینه پیش گیری و کنترل بیماری های عفونی است. در این پژوهش اثر توالی رمز گذار پروتیین سلولی myxovirus resistance (mx)، به عنوان یاور زیستی بر القا پاسخ ایمنی هومورال علیه ویروس آنفلوانزا بررسی شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی در موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی از خرداد تا آذر 1393و بر روی موش های balb/c انجام شد. پس از هم ردیفی توالی های mx سه موتیف با بیش ترین همسانی بین گونه های انسان، موش و پرنده انتخاب شده و توانایی القای پاسخ های ایمنی آنها علیه ویروس آنفلوانزا در مطالعه in silico ارزیابی شد. بر اساس داده های ایمونوانفورماتیکی توالی mx1 در وکتور pcdna3.1 قرار داده شده و به عنوان یاور با آنتی ژن غیرفعال آنفلوانزا به گروه های موش تزریق شد. آزمایش های سرولوژی برای ارزیابی ایمنی زایی روی نمونه های سرم و آزمایش هیستوپاتولوژی برای ارزیابی بی ضرری واکسن و یاور انجام شد. یافته ها: میانگین وزن موش ها در گروه های کنترل و تیمار تفاوتی نداشت (05/0p=) و در بازه زمانی آزمایش از g 21 به g 37 رسید. اختلاف افزایش عیار آنتی بادی علیه ویروس در موش های ایمن شده با واکسن دارای یاور mx1 به ویژه با یادآور دوم در مقایسه با گروهی که فقط واکسن را دریافت کرده بودند، معنادار بود (01/0p=). بیش از 78% موش های دریافت کننده یادآور دوم از میانگین عیار آنتی بادی بیش از شش (log2) برخوردار بودند که در مقایسه با موش های دریافت کننده یک نوبت یادآور بیش تر بود (001/0p=). نتیجه گیری: داده ها بیانگر این هستند که mx1 به عنوان یاور زیستی توان افزایش عیار آنتی بادی علیه ویروس و القای خاطره ایمنی قوی در ایمن سازی علیه آنفلوانزا بدون ایجاد اثرات جانبی را دارد.